سواد قراردادی

هنگامی که نام قرارداد به میان می آید ،بسیاری از مردمان آن را امری پیش پا افتاده و روتین می دانند،در صورتی که از پیچیده ترین فنون حقوقی امر تهیه و تنظیم و اصلاح قراردادهاست. قرارداد در هر حوزه ای جاری و ساری است و همانند پایه و اساس یک ساختمان ،بن مایه ی تعهدات و رفتارها و درخواستهای طرفین قرارداد از یکدیگر است. نامیدن هر نوشته ای به نام قرارداد و یا مخدوش کردن هر قرادادی به نام یک‌نوشته ی معمولی هردو امری اشتباه و نادرست و رایج در میان مردم است که باعث به وجود آمدن بسیاری از اختلافات و دعاوی می گردد. متاسفانه در میان جامعه ی بازرگان و تاجر و صنعتگر نیز عدم رغبت به نگارش قرارداد و نبود سواد قراردادی و عدم تسلط کافی به چهارچوب قراردادها بسیار مشهود است.جامعه ای که نبض تولید و تجارت را برعهده دارد در تغافلی سخت به سر می برد که باعث به وجود آوردن آسیبهای جدی به خود و جامعه می شود. بسیاری از افراد ،قرارداد را به یک مسکن مقطعی و یا محدود به داشتن یک سند تلقی می نمایند در صورتی که هر قراردادی دقیقا نقشه ی راه را برای طرفین تبیین می کند و گلوگاه ها و معذوریت ها و تعهدات و تعارضات و تمایلات میان طرفین را روشن و واضح ترسیم می نماید. جهل به قانون،عدم آگاهی به عرف فرهنگی و اجتماعی و تجاری،اعتماد و اطمینان نا به جا،عدم تعریف درست از قرارداد،ضربه خوردن از تنظیم قرارداد ناقص ، بهره برداری نادرست از اطلاعات موجود در فرایند کاری و بسیاری از این مصادیق از جمله علتهای فرار افراد جامعه از نگارش قرارداد است. امید آن می رود با بهبود فرهنگ قرارداد نویسی و قرارداد پذیری و درک درست از حقوق قراردادی بتوان مسیری درست را در این حوزه ی مهم برداشت.