بایسته های قراردادها
در عرف و سخن عامیانه مردم، غالب اوقات ،امر قرارداد را تعبیری ساده پنداشته اند که با تعیین نمودن هدف و کارکرد آن و امضای طرفین و اجرایی شدن قرارداد کار به اتمام می رسد.ساده انگاری مباحث قراردادی همانند این است که هر فردی خود را طبیب دانسته و دست به درمان خود بزند.با توسعه ی ارتباطات و تنوع مشاغل و چهارچوب عملیات کاری هر روز بر پیچیدگی ارتباط میان افراد افزون می شود.
در این بین آنچه به عنوان معیار رجوع و سند مسلم وجود دارد،قراردادی است که میان اشخاص منعقد می گردد.نوع قرارداد و گونه های مختلف آن و آثار و ضمانتهای اجرایی که در آن درج می گردد ،همچون نقشه راهی است که طرفین قرارداد با مراجعه به آن در خط تعیین شده حرکت می نمایند.
آن هنگام که قراردادی بدون توجه به شرایط و بضاعت و حدود تعیین می گردد،دردسرها و معضلات فردی و اجتماعی زیانباری به اشخاص طرف قرارداد و جامعه تحمیل می نماید.بسیاری از بد عهدی ها و تناقضات و تعارضات،فرار از تعهدات،عدم پیش بینی مکانیسم حل اختلاف،عدم تعیین مواعد اجرایی مقرر و بسیاری از این غفلت ها و اشتباهات و خطاهای قراردادی، اشخاص حقیقی و حقوقی بسیاری را در سراشیبی افول و تنزل قرار می دهد.
تخصص قراردادی یک هنر آمیخته باتکنیک است که با ترکیب مصالح حقوقی و عرفی و همچنین به تناسب احوال و شرایط طرفین قرارداد بهترین نوع و روش قرارداد را تنظیم و در دسترس افراد قرار می دهد .
بهترین امر در هنگام عقد قرارداد استفاده از مشاوران حقوقی قراردادی است که از ابتدای مذاکرات پیش قراردادی حضور داشته و بتوانند کنترل سیر و حرکت را به بهترین نحو ممکن به سرانجام رسانند.
