یوغ داوری

اخیراً معاونت توسعه حل اختلاف قوه قضائیه که تا کنون جز دامن زدن به اختلاف امر دیگری را پیش نبرده است ،طی پیامکی ارسالی یه قبول شدگان دوره های داوری که آن هم باز منشعب از یک آیین نامه و دستورالعل من در آوردی از خود همین نهاد خودمختار است،اعلام داشته که برابر آیین‌نامه آموزش و جذب دوره های داوری ، هر زمانی که حفاظت قوه قضائیه چه در حین دوره آموزشی چه پس از آن از فردی خوشش نیامد و رد صلاحیتش کرد (حال اینکه این رد صلاحیت چه مکانیسمی دارد و چگونه انجام می شود و کسانی که رد صلاحیت می کنند صلاحیتشان از کجا نشات می گیرد،بماند)  ، آنانی که شرکت کننده و متقاضی این امر هستند باید متعهد شوند که هیچگونه ادعایی مبنی بر عودت هزینه ها نخواهند داشت و حضورشان در این دوره ها کاملا داوطلبانه بوده است،همانند پر کردن ایام فراغت در تابستان. من نمی دانم متولیان این حوزه از کجا یک شبه سر بر آوردند و چگونه با حوزه ی داوری که ریشه در خاک و جان این سرزمین دارد در حال نزاع و ستیزند.امّا گفتنی ها را باید به ایشان گفت برای ماندن در تاریخ و اینکه نسلهای آینده بدانند که حداقل در این حوزه یوغهای سخت و سنگینی را بر گردن جامعه ی داوری نهادند و پیشینیان ایشان حداقل حرف خود را زدند،چرا که نیک می دانم بسیاری از افرادی که در این عرصه ورود کردند خود را به هر آب و اتشی می زنند تا به مرحله ی اخذ پروانه برسند و در فکر قاب رنگین برای این پروانه ی ننگین هستند و قطعا با متولیان ناشنوای این حوزه همداستان خواهند شد. اول آنکه بر مبنای کدام قانون ،تایید داوران بر عهده ی حفاظت قوه ی قضاییه نهاده شده است؟ آیا رضایت طرفین برای انتصاب داور شرط است یا رضایت آقایانی که می خواهند نور چشمی های بازنشسته یا اطرافیان بیکار را به نان و نوایی برسانند؟ دوم اینکه اگر فراگیری داوری داوطلبانه و از روی اراده و رضایت است ،تعهد مبنی بر اینکه اگر رد صلاحیت شدید اذعان کنید که داوطلبانه شرکت نمودید و هیچ اجباری در کار نبوده است،چه معنا و مفهومی دارد؟ سومین مورد اینکه پروانه ی داوری شما برای ارجاع محاکم به سوی داوری اعتبار دارد که آن بحمدالله ،برخی قضات محترم خود داوران معتمد و دوست و آشنایی در کنار و گوشه دارند که هم اینک به ایشان ارجاع می دهند و کارشان را به پیش می برند،می ماند فقط پول جمع کردن از میان یک قشر تحصیلکرده که هم معاونت توسعه حل اختلاف به آلاف و الوفی برسد و هم دانشگاه علوم قضایی از این نمد کلاهی برای خود برگیرد. روی سخنم با عزیزانی است که به هر دلیلی در این پروسه ی اخذ پروانه داوری ورود کرده اند و می خواهند از این گذر کسب درآمد و جایگاهی کسب کنند،اگر حقوق خواندید و به اصالت حقوق و فلسفه ی آن واقفید این نحوه ی رفتار و گفتار از سوی بالا نشینان جز استثمار و استبداد و توهین نیست و هیچ شانی جز تنزل شان شما را در پی نخواهد داشت.اگر هم که از قِبَل این پروانه می‌خواهید تاخت و تاز کنید و با حقوق ملت بازی کنید ،راه باز است و حامی بسیار خواهید داشت و شرکای مختلفی به شما خواهند پیوست. ای کاش روزی فرا رسد که ما یاد بگیریم در برابر هر امر غیر قانونی و تضییع کننده حقوقمان بایستیم و یکصدا متحد شویم تا بدانند که بی گدار به آب زدن برایشان چقدر هزینه دارد. ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی این ره که تو می روی به ترکستان است